. . . . . . โลดโผน โดดเดี่ยวมาซะนาน ในที่สุด ก็เดี่ยวโดดต่อไป เฮ้อ........ วันนี้น็อคกับเด็กไป 4 คน หมดแรงไป 3 อีกคน หมดเวลาซะก่อนก็แค่น็อค 500 ลูก ผมคงจะ 1,000 กว่าลูกได้ทั้ง แต่ไม่ค่อยเหนื่อย สโตรกได้เรื่อยๆ เพราะเรามีเคล็ดลับ คือจับไม้ถูก ใช้ข้อมือ เหยียดแขนสุด ยืนมั่นคง ตีแล้วก้าวเท้าไปข้างหน้าเสมอ สบาย........... เพื่อนๆ ที่สนใจแบดมินตันจริงๆ ควรสโตรกให้ได้ดีไว้ก่อนนะครับ ผมตีเหงื่อซึมๆ ไม่ไหลพรากเหมือนแต่ก่อน เพราะตีสบายจริงๆ มาถึงการรำบ้าง การรำคือคือการตีแบบใส่ลีลาและอารมย์ แต่ให้ข้ามด้วยนะครับ ไม่ใช่รำแล้วตีออก ตีติดตาข่าย การจะรำได้ดีนั้น ต้องมีความคุ้นเคยกับลูกมาก ผมจะหัดเลี้ยงลูก คือตักลูกแล้วหมุนไม้ เหวี่ยงไม้ พลิกไม้ ซ้าย ขวา โดยที่ลูกยังอยู่บนไม้ หมุนตัวไปมา เหวี่ยงไม้ไปมา ก็ยังไม่หล่น หรือทำท่าพลิกไข่ก็ได้ ให้มีความคุ้นไว้ ฝึกข้อมือบ่อยๆ ไม่ต้องถึงกับจูบลูกขนไก่ หรือจับมากอดนะครับ เอาให้คุ้นไม้คุ้นมือก็พอ คราวนี้เมื่อคุ้นกับลูกแล้ว จะหลอกซ้ายแล้วตีขวา หรือหลอกขวาแล้วตีซ้าย ก็สบาย โดยการฝึกหยอดหน้าตาข่ายกับคู่ซ้อมนะครับ หรือมีนักแบดรุ่นพีคนไหนรำเก่งๆ ก็ไปดูเขาเล่น แล้วลองหัดรำดูนะครับ ไม่เสียหลายอะไร ตีสวยงาม เล่นแบดเป็นศิลปะคนดูเพียบ !! ดีกว่าตีทื่อๆ โต้ไป โต้มา ดูแล้วเบื่อง่าย ดูพวกเลื้อยไม้เก่งๆ ดูแล้วได้อารมย์ดีครับ ทั้งหมดที่บอกมานี่ ต้องฝึกฝนบ่อยๆ คนเราไม่ได้เกิดมาเก่งเลย ผมเองก็ไม่รู้จักแบดมินตันมากนัก แต่ขยันฝึกซ้อม ทุกวันๆๆ บกพร่องตรงไหนก็ฝึกๆๆ ผมเสริฟลูกไม่ดีก็ฝึกแต่เสริฟ ฝึกๆๆๆ จนกว่าจะได้ ไม่ฝึกก็ไม่เก่งนะสิ คนอื่นๆพอจะรู้ว่าผมเล่นเก่งจริงๆแล้ว แต่ก็พยายามไม่อวดฝีมือ เพราะมันเร็วเกินไปที่จะพูด ผมเล่นมา 5 เดือน แต่เล่นกับคนฝึกมาเป็นปีๆ ได้สบาย ถึงจะแพ้ก็ไม่เกมศูนย์แน่นอน หึหึหึ... ช่วงนี้สนามคึกคักมาก เพราะเด็กๆ แห่มาฝึกที่คอร์ดกันตรึม ทำเอาผมไม่มีคู่ซ้อมเลย ได้แต่ฝึกไปวันๆ วิ่งๆ สโตรกลม บางที อาจได้น็อคกับเด็ก แต่ก็ไม่เท่าไหร่ ไม่นานเด็กก็เหนื่อย ม่าย...หวาย.....แล้ว..พี่......แฮกๆๆ ผมเหงื่อยังไม่ออกเลย เฮ้อ...... แง้ว........ เหงา .........โว้ย........ อ้า....... ใช่แล้ว มีเรื่องนึกจะบอก คือการทำสมาธิ เมื่อเรามีสมาธิ เราก็จะเล่นได้อย่างสบาย ไม่ตื่นเต้น จะทำได้อย่างไร อืม....... คนที่จะมีสมาธิได้ จะเป็นคนที่มั่นใจ และเล่นแบดเก่งด้วย แบบตีเล่นๆ ก็ได้แต้มอะไรทำนองนี้ ก่อนผมก็เคยตื่นเต้นในการเล่นเกม แต่เล่นบ่อยๆก็ชิน เพราะฉนั้นวิธีแรกคือ เล่นบ่อยๆ เดี๋ยวก็หายตื่นเต้นเอง วิธีต่อไปคือ หลังจากฝึกซ้อมทุกครั้งแล้ว มานั่งคิดว่าวันนี้ได้ฝึกอะไร เล่นอะไร มีอะไรผิดพลาดบ้าง ต้องแก้ไขตรงไหน ผมจะนั่งได้เป็นชั่วโมง จริงๆนะ นั่งนึกอยู่นั่นละ จับไม้แบดไป นึกไป อะไรน้อ..... ยังงัยน้อ..... เมื่อนึกวิธีแก้ไขได้ พรุ่งนี้เราก็ไปลุยต่อ พยามปรับปรุงแก้ไข จุดที่เราเสีย ฝึกฝนจนได้ แล้วเราก็จะหายตื่นเต้นไป เพราะมั่นใจในการเล่นลูกนั้นๆ วิธีอีกวิธีคือการฝึกการหายใจ การหายใจผมจะหายใจช้า........ช้า............... ไม่แฮกๆๆ หายใจลึก.......ลึก....... ยาว...........ยาว........... เวลาเล่นหัวใจไม่เต้นแรง มือไม้ไม่สั่น เพราะเราสงบนิ่ง มีสมาธิตลอดเวลา แต่คนที่มีสมาธิจริงๆ ก็คือคนที่เล่นได้ดีแล้ว มั่นใจในการเล่นลูก เข้าถึงลูกทัน วิ่งคอร์ดได้คล่อง จับลูก ตีไม้ได้ถูก อย่าคิดอะไรที่จะทำให้เราฟุ้งซ้าน ไม่ใช่มองคู่ต่อสู้ แล้วจินตนาการไปเรื่อย ว่าน้องขาว......ยาวดี.....หุ่นสวย....... โนตม อะไรเนี่ย เวลาผมเล่นสมองผมจะโล่ง จะนึกแต่เรื่องแบด ตอนตีไม่ได้นึกอะไรมาก แต่ตอนที่ได้แต้ม หรือเสียแต้ม จะนึกนานหน่อย ว่าทำไมได้ ทำไมเสีย คอยแก้ไขสถานการณ์เสมอ และพยามเล่นให้เต็มที ไม่ใช่รู้ว่าแพ้แน่ๆ ก็ตีอ่อนไป อ่อนมา ตีเสีย เหมือนไม่มีชีวิตชีวา เราต้องตีให้ได้ดีที่สุดสอถึงจะถูก เสียแต้มแล้วนึกว่าทำไมถึงเสีย ไม่ใช่นึกว่าเมื่อไหร่จะจบเกม จะได้กลับๆซะที ตั้งใจเล่นหน่อย........... และอีกวิธีคือยืนกลางคอร์ด หลับตาทำสมาธิ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออก.. ค่อยๆลืมตา แล้วเล่นใหม่อีกครั้ง คราวนี้เราจะไม่รนลานอีกแล้ว ใช่มั๊ย ลองดูหลายๆ วิธีนะครับ แต่ที่ได้ผลคือ เล่นบ่อยๆ เดี๋ยวก็หน้าด้าน เอ๊ย !! ชินไปเองครับ.... :D